TOMASZ ARCISZEWSKI

PRZEBIEG KARIERY NAUKOWEJ

Polska 

Arciszewski ukończył w 1970 roku z wyróżnieniem studia na Politechnice Warszawskiej o specjalności Teoria Konstrukcji i pracował na tej uczelni do roku 1978 w Zakładzie Konstrukcji Metalowych. Po uzyskaniu stopnia Doktora Nauk Technicznych (1975), jako najmłodszy doktor pracujący wówczas na uczelni, odbył roczny staż projektowy w Mostostalu w Pracowni Konstrukcji Przestrzennych pod kierownictwem słynnego Profesora Jana Brodki.

W czasie pracy na Politechnice Arciszewski zajmował się głownie analizą i podstawami kształtowania stalowych konstrukcji szkieletowych budynków wysokich, współpracując z Profesorem Zygmuntem Pancewiczem. Te prace doprowadziły do opatentowanego wynalazku, który może być nadal wykorzystany w konstrukcjach szkieletowych. Arciszewski również współpracował z Profesorem Mieczysławem Lubińskim w zakresie teorii systemów inżynierskich, co było wówczas nową dziedziną inżynierii.

Arciszewski aktywnie działał w Polskim Towarzystwie Cybernetycznym, gdzie w roku 1973 był współzałożycielem z Dr. Andrzejem Góralskim Sekcji Heurystyki. Od roku 1975 pełnił funkcję Sekretarza Zarządu Oddziału Warszawskiego i koordynował różnego rodzaju działania seminaryjne i konferencyjne do czasu wyjazdu do Nigerii. W tym okresie był również członkiem zespołu autorskiego, który pod kierownictwem Dr. Góralskiego opublikował serie książek pod tytułem „Zadanie Metoda Rozwiązanie. Techniki Twórczego Myślenia” (Wydawnictwo Naukowo Techniczne). Były to prawdopodobnie pierwsze tego typu książki na świecie na temat metod heurystycznych i ich zastosowań w różnych dziedzinach nauki i techniki. Ich wydanie zapoczątkowało proces wyłaniania się nowej nauki, która jest obecnie nazywana „Inżynierią Wynalazczości”.

Nigeria 

W roku 1978 Arciszewski podjął pracę na University of Nigeria, gdzie pracował do końca roku 1982. Przed wyjazdem z Nigerii społeczność studencka na uczelni uhonorowała Arciszewskiego prestiżowym i rzadko przyznawanym cudzoziemcom tytułem „Chief”, który ma również wielką wartość sentymentalną dla niego.

W czasie pobytu w Nigerii Arciszewski przywiózł do tego kraju z USA w 1980 roku prawdopodobnie pierwszy „personal computer” (HP 85A) w Nigerii i wykorzystał go do nauki programowania oraz prac badawczych w zakresie automatycznego generowania koncepcji projektowych. Jego badania doprowadziły do przygotowania Robo-Wynalazcy, który był prawdopodobnie pierwszym na świecie programem komputerowym do automatycznego projektowania koncepcyjnego stalowych konstrukcji szkieletowych budynków wysokich wykorzystując jako model Analizy Morfologicznej niejednorodny łańcuch Markowa. Ten program automatycznie „wyprodukował” między innymi innowatorską koncepcję projektową (załączony rysunek), która została opublikowana w monografii budynków wysokich wydawanej przez Tall Buildings and Urban Habitat Committee at Lehigh University, PA, USA.

USA

Arciszewski przyjechał do USA z rodziną jako uchodźca w 1983 roku, w czym wielką pomoc okazał mu przyjaciel Profesor Andrzej Nowak, wspaniały człowiek i naukowiec, który posiada stopień doktora h.c. na Politechnice Warszawskiej.

W pierwszych latach pobytu w USA Arciszewski włączył się do działalności Północnoamerykańskiego Studium Spraw Polskich, gdzie był również członkiem zarządu (1988-1990) i Prezesem organizacji (1990-1992).

W USA Arciszewski rozpoczął pracę na Wayne State University w Detroit (Michigan) w roku 1983, gdzie kontynuował swoje wcześniejsze badania w zakresie Inżynierii Wynalazczości uzyskując finansowanie badań przez The National Science Foundation (NSF).

Te prace badawcze doprowadziły również do wynalazku połączenia w stalowych konstrukcjach przestrzennych , który został opatentowany w Kanadzie i USA (Arciszewski T., "Joint for Space Frame," Canada, Patent No. 1,291,626, 1991, Arciszewski T., "Joint for Space Frame," U.S.A., Patent No. 4,866,902, 1989).

W roku 1985 Arciszewski rozpoczął pionierskie badania z Profesorem Pawlakiem (Politechnika Warszawska) i Profesorem Wojciechem Ziarko (University of Regina, Canada) w zakresie automatycznego pozyskiwania wiedzy projektowej (Machine Learning) przy wykorzystaniu Teorii Zbiorów Przybliżonych Pawlaka. Pierwsza prezentacja wyników w tym zakresie w czasie Międzynarodowej konferencji w Avignone (Francja, 1986 r.) była wielkim sukcesem i było to prawdopodobnie pierwsze publiczne przedstawienie możliwości Machine Learning w projektowaniu i w generacji nowatorskich koncepcji projektowych.

W 1994 Arciszewski przeniósł się na George Mason University w Fairfax (Wirginia), gdzie przyjął propozycję pracy w Systems Engineering Department w School of Information Technology. Jednocześnie został Associate Director of Machine Learning Center.

W tym okresie jego prace badawcze były skoncentrowane na badaniach finansowanych przez NSF na temat „Constructive Induction” (wówczas nowy rodzaj Machine Learning) oraz na „Machine Learning Engineering”, tzn. na metodologicznych aspektach używania systemów automatycznego pozyskiwania wiedzy w różnych zastosowaniach inżynierskich.

Około roku 1996 Arciszewski rozpoczął współpracę z Profesorem Kenneth De Jong, twórcą dziedziny zwanej „Evolutionary Computation” w zakresie nowatorskich zastosowań tej dziedziny do projektowania ewolucyjnego systemów inżynierskich. Prace te były finansowane przez the National Aeronautic Science Agency (NASA Langley Research Center) i doprowadziły nie tylko do wielu publikacji, ale również do stworzenia dwóch systemów do automatycznego projektowania ewolucyjnego. Pierwszy, nazwany „Inwentor 2000,” został stworzony przy współpracy utalentowanego doktoranta z Wojskowej Akademii Technicznej - Krzysztofa Murawskiego. Drugi, nazwany „Emergent Designer”, został stworzony jako część pracy doktorskiej wybitnego doktoranta Rafała Kicingera, który obecnie jest badaczem w firmie lotniczej Metron Aviation.

Na początku lat 2000, Arciszewski zainteresował się dorobkiem psychologii poznawczej i możliwościami jego wykorzystania do lepszego zrozumienia procesów projektowania koncepcyjnego, a szczególnie wynalazczego. Te badania były początkowo prowadzone z Dr. Katherin Harrison, neuropsychologiem z US Air Force, a następnie z Dr. Robertem Youmans, psychologiem poznawczym zajmującym się wpływem fiksacji na innowacyjność rozwiązań projektowych, obecnie pracującym dla Google. Ta współpraca doprowadziła w 2011 roku do badań na temat wykorzystania teorii świadomości ludzkiej (zaproponowanej przez Nicholas Humphrey w 2011) w budowaniu modeli matematycznych myślenia wynalazczego. Prace te były finansowane przez NSF.

Obecnie Arciszewski jest szczególnie znany jako twórca i propagator nowego modelu kształcenia, nawiązującego m.in. do tradycji renesansu i Teorii Inteligencji Sukcesu. Jest on naukowcem i autorytetem w dziedzinie Inżynierii Wynalazczości, oraz był liderem w licznych projektach naukowo-badawczych (prace finansowane m.in. przez NSF i NASA w USA). Arciszewski jest autorem i współautorem niemal 180 publikacji. Jego książka “Successful Education. How to Educate Creative Engineers” opublikowana w USA w 2009 została również wydana w Chinach i w Polsce.

Najnowsza książka Arciszewskiego, “Inventive Engineering, Knowledge and Skills for Creative Engineers” (Taylor and Francis) została opublikowana w 2016 i stanowi podstawy wiedzy niezbędnej do przekształcenia uczniów i studentów z analityków w ludzi również zdolnych rozwiązywać problemy wymagające twórczego myślenia. W roku 2017 Arciszewski współredagował z Dr. Thomas Ritchey (Prezesem Swedish Morphological Society) specjalną sekcję na temat „General Morphological Analysis; Analysis, Forecasting and Innovation” w the Journal of Technological Forecasting and Social Change, która została opublikowana w styczniu 2018 (Vol.126, No. 1). W tym numerze opublikował również artykuł na temat “Morphological Analysis in Inventive Engineering”.

Profesor Arciszewski był aktywnym i kreatywnym członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Inżynierów Budownictwa (ASCE) oraz założycielem i wieloletnim dyrektorem ASCE Global Center of Excellence in Computing. W uznaniu jego dorobku naukowego i społecznego uhonorowano go wieloma nagrodami (na przykład ASCE Nagroda Roku 2004 w Zakresie Zastosowań Komputerów w Inżynierii). Arciszewski jest humanistą i kontynuatorem społecznych tradycji rodzinnych (jego dziadek, również Tomasz Arciszewski, założył m.in. Towarzystwo Przyjaciół Dzieci (http://www.helenow.pl) we wczesnych latach dwudziestych i był współzałożycielem Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w latach trzydziestych.